سیستم های کشت هیدروپونیک: در این جا به معرفی سیستم های کشت هیدروپونیک می پردازیم. شما می توانید با توجه به شرایط و طرح مد نظر خود برای اجرای یکی از آن ها اقدام نمایید.
الف) سیستم های هیدروپونیک خالص
- سیستم ایستا محلول غذایی: این روش یکی از تکنیک های قدیمی هیدروپونیک می باشد، ولی هنوز برای مطالعات غذایی گیاهان به کار می رود. برای این روش مواد زیر لازم می باشد:
- محلول غذایی
- تلمبه هوا
- شبکه ای از تارهای ریشه ای مناسب تلمبه
تارهای ریشه ای، هوا را به داخل محلول پمپ می کنند؛ حباب های هوا نیز اکسیژن محلول غذایی را فراهم می کنند و محلول را به جریان در می آورند.
- روش کلارک: این تکنیک برای دستیابی به اطلاعاتی درباره ی ذرت و سورگوم می باشد. در این سیستم ریشه ی گیاهان به صورت ایستاده در محلول غذایی قرار می گیرد. این سیستم برای رشد کاهو و دیگر سبزیجات علفی بسیار مناسب است.
- تکنیک فیلم غذایی مهم ترین روش هیدروپونیک: این روش توسط آلن کوپر ابداع شد و به NFT نیز معروف است. در این سیستم کشت ریشه ی گیاه به صورت معلق در یک کانال از محلول غذایی در یک سیستم بسته قرار دارد.
- آنروپونیک: توزیع آب و عناصر ضروری به ریشه ی گیاه توسط وسایلی مثل مه پاش و میست صورت می گیرد. مزیت اصلی این روش تهویه ی مناسب ریشه ها می باشد. ریشه ها به صورت معلق و در هوا قرار دارند.
ب) سیستم های جزر و مد ( فروکش – جریان)
این سیستم امروزه از نظر اقتصادی به صرفه نبوده و بیشتر کاربرد خانگی دارد. ساختار این سیستم شامل که یک محیط ریشه ای خنثی از قبیل گراول، ماسه، پوکه معدنی لوله های تغذیه کننده، دریچه ها و پمپ ها و ظروف رشد که حجم های غذایی برابری در آن ها وجود دارد، می باشد.
ج) سیستم های قطره چکان
این سیستم کشت گیاه به صورت گلدانی یا کیسه ای است و پرلیت بیشترین کاربرد را در آن دارد. در کیسه های به کار رفته سوراخ هایی برای حرکت پرلیت ایجاد می کنند. برای خروج آب و محلول غذایی اضافی و تهویه ی مناسب قطره چکان هایی بر لبه ی کیسه قرار می دهند.
د) سیستم مستقیم قطره ای
در این سیستم از محلول غذایی راک وول استفاده می شود که برای تولید گوجه فرنگی، خیار و فلفل کاربرد زیادی دارد. این ماده از مخلوط سنگ های آتشفشانی درست شده است.